Zjawiska te wystąpiły w regionie o dużej aktywności sejsmicznej, na obszarze trójstyku płyt tektonicznych: anatolijskiej, arabskiej i afrykańskiej. Wstrzas główny miał mechanizm przesuwczy o prawie pionowej płaszczyźnie uskokowej o biegu północny wschód – południowy zachód albo południowy wschód – północny zachód. Obie płaszczyzny są zgodne z orientacją dużych stref uskokowych w tym regionie, czyli strefy uskokowej wschodniej Anatolii lub strefie uskokowej Morza Martwego.
Rozryw na uskoku wstrząsu głównego według pierwszych obliczeń wystąpił na płaszczyżnie o 120 km długości i około 70 km szerokości a przesunięcie na uskoku miało maksylmalnie 3 metry wzdłuż tej płaszczyzny i trwało około 75 sekund.
Załączony rysunek przedstawia zapis wstrząsu M7.8 z zaznaczonymi wejściami fal P i S na stacji Polskiej Sieci Sejsmologicznej (PLSN) w Ojcowie – kod stacji OJC.
Opracował: dr hab. Grzegorz Lizurek z Zakładu Sejsmologii IGF PAN
